Bir yığın blog var ortada e benim niye olmasın diye başladım bakalım. O kadar maymun iştahlı bir şahsiyetim ki 2 gün sonra bundan da sıkılırım diye korkmuyor değilim. Ama olsun azim ve taş meselesi. Bu blogda yazılan her şeyde satır başları ve önceliklerden azad edeceğiz kendimizi.Ki bu blog her şeyin ve aynı zamanda hiç birşeyin blogu olarak varoluşcu bir açıdan baksın olan ve yaşanan varolanların tümüne. Sizi bilmem ama öyle öyle bıktım ki bir şeyleri usulune uydurarak yapmaya çalışmaktan, işte sırf bu sebepten aklıma ne gelirse o gün canım ne çekerse burada olacak. Yani şimdiden uyarıyorum herşeye hazırlıklı olun. Sadece belirli bir konu üzerine bir blog oluşturma fikri çok soğuk geldi düşününce. Bir kalıba oturmuş eli yüzü düzgün sadece tek bir konuyu irdeleyen sıkıcı bir blog almak istemedi canım. Genellikle ağır ruhlu bir insanım(cinsiyet belirten kelimeleri sevmiyorum, ayrıca size ne cinsiyetimden diye sadece insan olmaya çalışacağım tüm yazılarımda). Çoğu zaman ben bile anlam veremiyorum ruhumun üzerine serpilmiş ölü toprağına hani neşeli birşeyler yazmaya çalışsam yazı bi illaki felsefeye, ruh haline, ruh altına, bir yerlere o bir yerlerden de bir yerlerime kaymasa olmuyor.Uzun süre yazmazsam beni dürtün yada polis çağırın e mi? Depresyon belirtisi mi acaba? Ya etraftada bir yığın konuşacak insan varken şimdi oturmuş klavye başına kime ne anlatmaya çalışıyorum ki? Hani oturup üst üste 3 film birden seyretmenin depresyon belirtisi olduğuna savlayan bir kaç tanıdığım geldi şimdi aklıma. Onlara öyle boşluğa kimin okuduğunu bilmeden birşeyler yazıyorum desem ne derler di acaba? Buyrun bakalım başladık...
No comments:
Post a Comment